Сяргею Навумчыку
На нажах скразьнякоў азяблая, Змоўклая ў крывавай расе, Беларусь – Адзічэлая яблыня, Хто ні едзе – цябе трасе. Карані твае лезуць зь пекла ўсе, Чужакі паламалі сукі. У куродыме завязь сьпеклася, Долу валяцца гарчакі. Сад славяншчыны здрадай збэшчаны, Што ні ствол – скалелы шкілет. Ад Смаленшчыны аж да Брэстчыны Цьвет ляціць На капытны сьлед. Болем Карта кары палаплена. Час тваіх не шкадуе меж. Беларусь – Незасохлая яблыня, У атожылках ці адрасьцеш?
|
|